C'è ancora domani

Rome, 1946: iedereen is blij dat de oorlog voorbij is, ook al is er een tekort aan alles. Voor Delia is er alleen niet veel veranderd. Ze woont met haar lompe, hardhandige man Ivano en hun drie kinderen in een typisch Romeins hofje, waar ze dag in dag uit schoonmaakt, kookt en zorgt voor de kinderen en Ivano's bedlegerige vader. Misschien dat dochter Marcella een betere toekomst tegemoet gaat, zo hoopt ze, want deze staat op het punt te trouwen met een jongen uit de middenklasse. Alles verandert met de komst van een geheimzinnige brief, die Delia de moed geeft om te streven naar een beter en voller leven.

In deze in zwart-wit geschoten film brengt debuterend regisseur Paola Cortelessi een hommage aan het Italiaanse neorealisme van de jaren 40 en 50; Anna Magnani had bij wijze van spreken hoofdpersonage Delia gespeeld kunnen hebben. Maar in dit verhaal over emancipatie en mondigheid is het Cortelessi zelf die deze rol voor haar rekening neemt.